به خواست خانم محمدی که در زندان اوین زندانی است کیانا و علی رحمانی، فرزندانش جایزه او را دریافت کردند و دخترش پیام او را خواند
مراسم اهدای جایزه صلح نوبل به خانواده نرگس محمدی در حالی در اسلو نروژ برگزار شد که نرگس محمدی در زندان اوین در تهران زندانی است و صندلی او در سالن باشکوه شهرداری اسلو پایتخت نروژ خالی بود.
بنا به خواست نرگس محمدی، کیانا و علی دختر و پسر ۱۷ ساله از طرف او این جایزه را دریافت کردند و دخترش کیانا پیام مادرش را خواند.
به گزارش بی بی سی این دو که به همراه پدرشان تقی رحمانی در فرانسه زندگی می‌کنند، ۹ سال است از دیدن مادرشان و بیش از یک سال و نیم است از شنیدن صدای او محروم هستند.
در ۱۲۲ سال تاریخ اهدای جایزه صلح نوبل این سومین موردی است که جایزه صلح نوبل به کسی اهدا شده است که همزمان با مراسم اهدا جایزه در زندان است.
کمیته نوبل صلح پییشتر از مقامات جمهوری اسلامی خواسته بودند خانم محمدی را دستکم برای شرکت در این مراسم آزاد کنند.
عکسی از نرگس محمدی در سالن مراسم نصب شده بود که به گفته بریت رایس اندرسن، رئیس کمیته نوبل صلح بیانگر شخصیت نرگس محمدی است؛ «با لباس‌های رنگین، لبهای خندان و با نشان دادن موهایش و نگاهی که مستقیم به ما دوخته است.» این عکس را ریحانه طراوتی، عکاس ایرانی در زمانی که خانم محمدی درمرخصی بوده است از او گرفته است.
در مراسم امروز پادشاه ۸۶ ساله، ملکه و ولیعهد نروژ و همچنین مقامات این کشور حضور داشتند و به خانم محمدی ادای احترام کردند.
مژگان شجریان، مهسا وحدت و شادی جی، از جمله خوانندگانی بودند که در این مراسم قطعانی اجرا کردند.
تقی رحمانی، فعال مدنی ایرانی در تبعید و همسر خانم محمدی پیش از این مراسم به بهمن کلباسی، خبرنگار بی‌بی‌سی فارسی گفت که آنها دوست داشتند که مادران دادخواه مثل شهناز اکملی و مادر ابراهیم کتابدار و همچنین فعالان حقوق زنان در ایران از جمله فعالان کمپین یک میلیون امضا هم در این مراسم بودند.
اعتصاب غذای نرگس محمدی در همراهی با همبندانش همزمان با مراسم اسلو
مراسم اهدای جایزه صلح نوبل به خانواده نرگس محمدی در حالی در اسلو نروژ برگزار می‌شود که نرگس محمدی در زندان اوین در تهران اعتصاب غذا کرده است.
دیروز نرگس محمدی اعلام کرد که در اعتراض به نقض فاحش حقوق بشر در ایران از جمله حقوق شهروندان بهائی و در همراهی با اعتصاب مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی، دو شهروند بهائی زندانی در ایران او هم اعتصاب غذا خواهد کرد.
خانم محمدی در پیامی که روز شنبه ۱۸ آذر از داخل زندان اوین فرستاده اعلام کرد که به اعتصاب غذای سه روزه همبندانش می‌پیوندد.
او در پیام خود نوشته بود: «اعتصاب غذا می‌کنم تا با اعتصاب غذا در روز دریافت جایزه نوبل صلح و هفتادو‌پنجمین سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، صدای اعتراض مردم تحت ظلم و سرکوب ایران توسط رژیم جمهوری اسلامی باشم.»
رئیس کمیته نوبل صلح در گفتگوی اختصاصی با بی‌بی‌سی از دلایل انتخاب نرگس محمدی می‌گوید
بریت رایس اندرسن، رئیس کمیته نوبل صلح پیش از برگزاری مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به خانواده نرگس محمدی در گفتگو با بهمن کلباسی، خبرنگار بی‌بی‌سی فارسی که به اسلو سفر کرده است درباره روند انتخاب خانم محمدی توضیح داد.
خانم اندرسون به تاریخچه جایزه نوبل و جایزه نوبل صلح اشاره کرد و گفت که طبق وصیت آلفرد نوبل معیار این جوایز این است که برنده باید «در خدمت به بشریت سهمی داشته باشد».
او ایجاد «دوستی بین ملت‌ها» را از ویژگی برندگان جایزه صلح خواند و گفت که نرگس محمدی «به معیارهای برقراری دوستی بین مردم دست یافته است. او در راه مبارزه برای آزادی به دنبال اتحاد زنان و مردان و پُر کردن شکاف تفکیک جنسیتی در ایران است. »
او با ستودن نرگس محمدی به خاطر دیدگاهش گفت: «چیزی که برای من در فهم نرگس از فمینیسم جذابیت دارد این است که انسان مالک بدن خودش است واین چیزی است که برای آزادی اهمیت اساسی دارد. من فکر می‌کنم او با پراهمیت نشان دادن چیزهایی مثل آواز خواندن، ورزش، رقص و حرکت‌های جمعی بر این موضوع تاکید می‌کند.»
خانم رایس اندرسون، به نمایندگی از کمیته نوبل صلح نروژ اواسط مهرماه گذشته با شعار «زن زندگی آزادی» جایزه نوبل صلح امسال را به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران اهدا کرد.
او در پاسخ به سوال بهمن کلباسی درباره اینکه آیا اعتراضات سال گذشته در ایران و جنبش «زن زندگی آزادی» در انتخاب نرگس محمدی تاثیری داشته گفت: «قطعا. همانطور که اشاره کردم، بر اساس معیاری که در وصیتنامه مطرح شده، باید به تحولات یک سال گذشته مرتبط باشد. بر اساس این معیار، قرار نیست جایزه صلح به خاطر موضوعات تاریخی، دستاوردهایی در گذشته و یا یک عمر خدمت به کسی داده شود، بلکه باید در ارتباط با تلاش‌های قابل توجه اخیر او باشد. »
او نرگس محمدی را از دو جنبه شایسته دریافت جایزه نوبل صلح دانست و گفت: «نرگس در واقع فعالیت کانون مدافعان حقوق بشر را که شیرین عبادی از موسسان آن بود، پس از تبعید او ادامه داد. اما نرگس در عین حال از نسلی جدیدتر و جوان‌تر است، که در مبارزه راه و روش خاص خودش را دارد و تمرکزش اندکی متفاوت است. اما از دیدگاه من همه این راه‌ها به یک هدف ختم می‌شوند.»
بریت رایس اندرسن، رئیس کمیته نوبل صلح، با اشاره به زندانی بودن خانم محمدی گفت: «هر حکومت اقتدارگرایی ترجیح می‌دهد زندانیان سیاسی خود را پنهان کند تا آنها فراموش شوند. جایزه نوبل صلح نوبل نور بر فعالیت آنها می‌تاباند.»
او ابراز امیدواری کرد که جایزه نوبل صلح از نرگس محمدی محافظت کند و در نهایت زمینه آزادی او را فراهم کند.
رایس اندرسون به اعتراضات سال گذشته در ایران اشاره کرد و گفت: به نظر من جنبش «زن، زندگی، آزادی» باز هم نسل جدیدتری از دختران و پسرانی را نشان داد که با به خطر انداختن خودشان اعلام کردند که خواهان یک زندگی متفاوت هستند.»
مقامات جمهوری اسلامی ایران انتخاب نرگس محمدی را «یک حرکت سیاسی از سوی کمیته صلح نوبل» خواندند.
خانم اندرسون در این‌باره گفت: «بستگی دارد که «سیاسی» را چطور تعریف کنیم. از یک جنبه، صلح همواره موضوعی سیاسی است. از هر کسی بپرسید که آیا صلح می‌خواهی، پاسخ خواهد داد که «بله». وقتی پای انتخاب کردن به میان می‌آید، صلح به یک موضوع داغ سیاسی تبدیل می‌شود.»
او گفت که دستیابی به صلح به ساختارهای اساسی مشخصی در جامعه نیاز است، که بر اساس آن به همه افراد احترام گذاشته می‌شود، و همه دارای حق و حقوق هستند.
او تاکید کرد که کمیته نوبل صلح هرگز «جایزه‌ای را به خاطر مخالفت با یک حکومت به کسی نمی‌دهیم. »
او اهدای این جایزه به طور مشترک به «موراتف و رسا»، دو خبرنگار از روسیه و فیلیپین در سال ۲۰۲۱ اشاره کرد و گفت که این جایزه در ضدیت با روسیه و فیلیپین نبود و افزود: «اگرچه که این دو کشور در قلمرو خود تا حدی مسئول وضعیت خبرنگاران هستند… اما آنچه که می‌خواهیم از طریق این جایزه بر آن تاکید کنیم، تلاشی است که از نظر ما برای دستیابی به صلح ضرورت دارد.»
او گفت که منظورشان «پیش‌نیازهایی که برای برقراری صلح در یک جامعه به آنها نیاز دارد و افزود: «واقعیت این است که نمی‌توان برای حفظ یک نظام، مدام به زور متوسل شد، و در عین حال به صلح هم دست یافت.»
پیام نرگس محمدی
در آستانۀ مراسم اهدای جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، پیامی که وی به این مناسبت از زندان اوین فرستاده است توسط دختر وی برای رسانه‌ها خوانده شد. قرار است که جایزۀ نوبل امروز به اعضای خانوادۀ نرگس محمدی سپرده شود. تقی رحمانی همسر، و دو فرزند آنها در این مراسم حضور خواهند یافت. نرگس محمدی گفته است که از فردا، همزمان با دریافت جایزۀ نوبل، اعتصاب غذای خود را آغاز خواهد کرد.
روز شنبه ۱٨ آذر، نشست خبری اعضاء خانوادۀ نرگس محمدی در بنیاد نوبل در شهر اسلو برگزار شد. به این مناسبت، کیانا رحمانی، دختر نرگس محمدی پیام وی را برای حاضران قرائت کرد.
به گزارش ار. اف. ار، خانم محمدی در آغاز پیامش خبرنگاران و رسانه‌ها را خطاب قرار داد و گفت: «به جاست تا در میان شما خبرنگاران از اهمیت و ضرورت آزادی مطبوعات و دسترسی و انتشار آزادانه اخبار و اطلاعات در جهان کنونی و محرومیت مردم ایران از این حقوق و آزادی‌های بنیادین بشر یاد کنم.»
او سپس از «پنج روزنامه‌نگار عزیز هم‌بندی» خود یاد کرد و از آنان نام برد: نیلوفر حامدی، الهه محمدی، ویدا ربانی، سعیده شفیعی و نسیم سلطان‌بیگی.
در ادامۀ پیام آمده است:
«سیاهی و تباهی ناشی از سرکوب آزادی اطلاعات و انتشار، بخشی از تاریخ مرارت‌های ایرانیان است. متقابلاً تحمل بازداشت و زندان روزنامه‌نگاران و توقیف مطبوعات و تداوم فعالیت آنها، بخشی از مبارزه و مقاومت مردم ایران است.
«طبق آمار منتشر شده در رسانه‌های داخلی، فقط در یک سال گذشته و طی جنبش “زن، زندگی، آزادی”، تا به امروز ۱۰۰ خبرنگار در کشور بازداشت شده‌اند. این شیوۀ سرکوب از ابتدای بنیان‌گذاری حکومت استبدادی آغاز شد و در ۲۰ سال ابتدای حکومت دینی دست کم ۲۵۰ رسانه توقیف و ۸۰۰ روزنامه‌نگار بازداشت، احضار و زندانی شدند.
«این رژیم دامنۀ سرکوب و تهدید را به خارج از مرزهای کشور رسانده و بارها نسبت به ربودن مخالفانش در خارج از کشور اقدام کرده‌است. اگر بخواهم تصویری از رنج و شر ناشی از سرکوب کسب آزادانه اطلاعات ارائه نمایم، به واقعه کشته شدن آرمیتا گراوند کودک دانش‌آموز ۱۷ ساله اشاره می‌کنم. آرمیتا به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری توسط حجاب‌بانان مترو مورد حمله قرار گرفت و جان باخت. تلخی و زهر کشندۀ این واقعه بسیار بیشتر از تلخی مرگ یک نوجوان به حکم حجاب اجباری ننگین حکومت دینی بود، زیرا این واقعه به معنای دفن شدن “حقیقت” به دست “استبداد” است.
«حتی روزنامه‌نگاری که پس از بیهوش شدن آرمیتا به بیمارستان مراجعه کرد بازداشت شد. خانواده، دوستان، پزشکان و معلمان وادار به سکوت شدند. دوربین‌های مترو جمع‌آوری شد و روایت کشته شدن آرمیتا به خاک ایران سپرده شد.
«در این سرکوب‌ها نه فقط حقیقت بلکه انسانیت تک تک آدم‌ها به تاراج برده می‌شود.
«واقعیت این است که در شرایط سرکوب جامعۀ ایران، رسانه‌های بین‌المللی نقش بسیار مهم و مؤثری در رساندن صدای مخالفان و معترضان و مدافعان حقوق بشر به جهان دارند.
«جامعۀ ایران نیاز به حمایت جهانی دارد و شما روزنامه‌نگاران و اهل رسانه بزرگ‌ترین و مهم‌ترین یاری‌رسانان ما در تلاش سخت و مبارزه با استبداد ویرانگر حکومت جمهوری اسلامی هستید.»
پیام نرگس محمدی با سپاسگزاری از رسانه‌ها و خبرنگاران پایان یافت.
ثبت ديدگاه