فراخوان به همکاری مشترک
متن تفاهم‌نامه پانزده ماده‌ای ائتلاف سياسی همبستگی فراگير برای آزادی و برابری در ايران
متن تفاهم‌نامه پانزده ماده‌ای ائتلاف سياسی
“همبستگی فراگير برای آزادی و برابری در ايران”
مصوبه نشست مشترک برای به هم پيوستن دو ائتلاف سياسی و فعاليت تحت نام :
همبستگی فراگير برای آزادی و برابری در ايران
فراخوان به همکاری مشترک
کشور ما بیش از چهار دهه است که تحت ستم و سلطه جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. امروزه در شرایطی که مردم در تمامی عرصه ها دست به مبارزه ای گسترده برای آزادی، رهایی و احقاق حقوق خود زده اند، ما جریان‌ها، سازمان ها و احزاب سیاسی، با دیدگاه های اجتماعی و پیشینه سیاسی متفاوت، فعالیت مشترکی را بر اساس تفاهم نامه زیر آغاز کرده‌ایم. ما این حرکت مقدماتی را گامی در جهت ایجاد یک اتحاد گسترده دانسته و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نخواهیم کرد.
ما بر ضرورت اتحاد وسیع برای استقرار دموکراسی، جمهوری و فدرالیسم در ایران و ارزش‌هایی چون رواداری، پلورالیسم، جدایی دین و دولت بر مبنای منشور حقوق بشر و همزیستی همه طیف‌ها و گرايش‌های سیاسی دموکراتیک پایبندیم.
ما با تاکید قاطعانه بر تدوام و گسترش جنبشهای اعتراضی، مدنی و دموکراتیک در ایران و پشتیبانی از مبارزات مردم، از احزاب، نهادها، سازمان و جریان های جمهوری خواه دموکرات که خود را با تفاهم نامه زیر همسو می دانند، دعوت به همکاری و همگامی در مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی ایران می نمائیم.
مبانی مشترک همکاری ما
مقدمه :
الف: بعد از يک سده مبارزات پر فراز و نشيب در راه آزادی و عدالت اجتماعی، تامين حاکميت مردم، استقرار و نهادينه کردن دموکراسی در کشور و تلاش مستمر برای پیريزی ايرانی آزاد، پيشرفته و مدرن و به دور از هر گونه تـبعيض جنسيتی، ملی و مذهبی، کشور ايران همچنان اسير استبداد و حکومت خودکامه است. مردم از حقوق اساسی خود، از آزادیهای سياسی، اجتماعی، صنفی و امنيت قانونی و اجتماعی محروم هستند.
تبعيض عليه زنان که نيمی از جمعيت کشور را تشکيل میدهند، سياست رسمی و قانونی جمهوری اسلامی ایران است. دگرانديشان، روشنفکران، نويسندگان، هنرمندان، انديشمندان، جوانان، دانشجويان، مرد و زن و سایر هویت‌های جنسی و جنسیتی درمعرض تهديد و تهاجم دائمی حکومت قرار دارند. کارگران، معلمان، دانشگاهیان و دیگر توليدکنندگان ثروت مادی و معنوی جامعه، از حداقل های لازم برای تامین زندگی متناسب با شان و منزلت انسانی و اجتماعی خود، برخوردار نیستند و از حق تشکیل سندیکا و تشکل مستقل محرومند. تبعيض و ستم ملی عليه مليتهای ساکن ايران با خشنترين شيوهها ادامه دارد. جمهوری اسلامی ایران در ادامه تضييقات گذشته هم چنان مطالبات بر حق ملی و قومی را با قهر و خشونت پاسخ میدهد.
قانون اساسی جمهوری اسلامی و ساختار قدرت در آن، بر پايه تبعيض، درآميزی دين و دولت، دشمنی با آزادی و تجدد بنا شده است. در جمهوری اسلامی مردم از حق حاکمیت بر سرنوشت خود محروم هستند و حقوق بشر پيوسته وبشکلی خشن نقض می‌شود.
رژیم جمهوری اسلامی ایران در کلیت خود اصلاح پذیر نیست و در چارچوب آن، هیچیک از خواست‌های دموکراتیک مردم ایران تحقق‌پذیر نیست. بنابراین، سرنگونی این رژیم و انحلال همۀ نهادهای قضائی، قانون گذاری و اجرایی سرکوبگر (اعم از سیاسی، نظامی، امنیتی و غیره) و الغای قانون آن و دیگر قوانین غیر دموکراتیک، شرط نخست و اصلی در راستای استقرار یک نظام جمهوری مبتنی بر دموکراسی، جدایی دین و دولت و حقوق بشر می‌باشد.
ب: مبارزه علیه جمهوری اسلامی از بدو بنيانگذاری آن همواره جريان داشته است. دهها هزار نفر از مبارزان راه آزادی و عدالت اجتماعی در طول قريب به چهل سال گذشته در پیکار عليه استبداد حاکم جان باخته اند.
چهار دهه است که مردم به اشکال مختلف نارضایتی خود را از وضع موجود اعلام داشته و گاه بدون توجه به سیاست سرکوبگرانه حکومت، به شکل میلیونی به خیابان آمده اند تا انزجار خود را از سیاست های غیر دموکراتیک و ناعادلانه و تبعیض آمیز حکومت اعلام دارند. جنبشهای گوناگون که از دهه 1390 گسترش و ابعاد وسیعی پیدا کرده بودند، در شهریور سال گذشته به جنبش سراسری و گسترده «ژینا» و با شعار «زن، زندگی، آزادی» فراروئیدند.
این خیزش انقلابی، که ابتدا در کردستان و بعد در سایر مناطق و شهرهای ایران، شروع شد و کماکان با اعتراضات جمعه ھای زاھدان که با تداوم نه بخشیدن و نه فراموش کردن جمعه ھای خونین شھرھای زاھدان و خاش مشعل “زن، زندگی، آزادی” را فروزان نگاه داشته است، ارکان استبداد مذهبی حاکم را به لرزه درآورده و تحسین جهانیان را برانگیخت. این جنبش، طولانی ترین و گسترده ترین حرکت حق‌طلبانه و آزادیخواهانه مردم ایران، طی چهل و چهار سال گذشته بوده که کلیت حکومت اسلامی را آماج خود قرار داده است. با این جنبش، رویارویی اکثریت عظیم توده ها با حکومت، وارد مرحله تازه ای شده است که به رغم تصورات و تشبثات حکومت‌گران، هیچ گاه به روال سابق باز نخواهد گشت.
ج: در طول چهاردهۀ گذشته، آزاديخواهان و نيروهای چپ، دموکرات و جمهوريخواه با برنامه و روشهای متفاوت عليه حکومت جمهوری اسلامی مبارزه کردهاند. اما تجربه نشان داده است که بدون همکاری و اتحاد عمل اين نيروها، امکان تاثيرگذاری آنها بر تحولات سياسی و شکلدهی آلترناتیو جمهوریخواه و دموکرات دشوار خواهد بود. امروز برای پیشرفت جنبش، ضرورت همکاری و اتحاد عمل اين نيروها بيش از هر زمان دیگری به امری حیاتی تبدیل شده است.
ما سازمان‌ها و احزاب امضا کنندۀ اين تفاهم نامه، با برنامه، ديدگاه‌های اجتماعی و پيشينه سياسی متفاوت که بر ضرورت اتحاد وسيع جمهوريخواهان دموکرات، برای استقرار دموکراسی در ايران بر مبنای منشور جهانی حقوق بشر و ضمائم پیوست آن و ارزش هائی چون رواداری، پلوراليسم، جدايی دين و دولت و همزيستی همه طيف‌ها و گرايش‌های سياسی دموکراتيک، پايبنديم؛ ما نیروهائی که در راه تداوم، گسترش و تعميق جنبش اعتراضی مردم ايران که رنگين کمانی از طبقات، گروه های اجتماعی و نيروهای سياسی آزاديخواه جامعه می باشد مبارزه می کنيم، بر مبارزه مدنی، و دموکراتيک و مسالمت‌آميز، که خصلت نمای جنبش اعتراضی است، تاکيد داريم، تفاهم بر سر اين طرح مقدماتی را گامی در جهت اتحاد گسترده جمهوریخواهان ايران می دانیم.
طرح مشترک ما
۱- استقرار نظامی دموکراتيک در شکل جمهوری پارلمانی مبتنی بر جدايی دين و دولت، تفکيک قوای سه گانه و پلوراليسم سياسی، انتخابی بودن همه نهادهای حکومت با رأی مستقيم مردم و رعايت اصل تناوب قدرت. ما بر این اصل تاکید داریم که رای مردم يگانه منشاء قدرت و مشروعيت حاکميت است.
2 – کشور ايران سرزمينی کثیرالملله شامل مليتهای بلوچ، ترک، ترکمن،عرب، فارس، کرد، لر و ديگر جمعیت های زبانی و فرهنگی و اقلیت‌های مذهبی است. پذیرش هويت و حقوق ملی – دموکراتيک و حق تعيين سرنوشت این تکثر تاریخی در ايران یکپارچه ممکن و مستلزم اتحاد آزادانه و پایدار و جایگزینی سیستم سیاسی متمرکز استبدادی صد ساله ی اخیر با یک سیستم سیاسی غیرمتمرکز فدرال و دموکراتیک است که از ضروریات سرنوشت‌ساز در این برھه از تاریخ ایران محسوب می‌شود ۔
٣ – جدايی دين و دولت و تضمين آزادی عقیده، دین و مذهب.
٤ – تامين آزادیهای سياسی، حقوق دموکراتيک و مدنی مردم، تضمين آزادی انديشه و بيان، رسانه ها و اطلاع رسانی، شيوه زندگی، فعاليت احزاب سياسی و ايجاد تشکل های صنفی و مدنی.
5 – تامين برابر حقوقی شهروندان، مستقل از جنسيت، مذهب، تعلق قومی، ملی، زبانی و مسلکی.
٦- تعهد و تضمين حقوق و آزادی های مندرج در اعلاميه جهانی حقوق بشر و پيمان‌های الحاقی آن.
٧ – لغو مجازات اعدام و هر گونه مجازاتی که حيثيت، شان و منزلت انسان را خدشه دار کند.
٨ – تامين برابر حقوقی زنان با مردان، لغو هر گونه تبعيض جنسيتی، اجرای کامل مفاد کنوانسيون منع تبعيض عليه زنان و تضمين قانونی برای تامين امکانات لازم جهت رشد استعدادها و توانايیهای زنان در همه عرصه‌های زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی و سياسی.
٩ – اعتقاد، پایبندی به «عدالت محیط زیستی» و دفاع از محیط زیست سراسر ایران، از خاک و جنگل و آب و هوا و …گرفته تا جلوگیری از تهیه سلاح‌های اتمی و میکربی و شیمیایی در ایران ضروری است. هر سیاست و عاملی که منجر به تخریب محیط زیست شود بر علیه توسعه پایدار و منافع همه ملیت‌های ایران تلقی می‌شود. با توجه با این واقعیت که استفاده از طبیعت و منابع آن و نیز دسترسی به حقوق محیط زیستی بنا به شیوه رایج و حاکم تا کنونی با تخریب و آسیب های جبران ناپذیری روبروست پایان بخشیدن به آنها و جلوگیری از ادامه آسیب‌های بیشتر از راه اجرای سیاست ها و اقدامات اساسی به منظور احیای زیر ساخت های زیست محیطی ؛ به ویژه همگانی سازی تمامی بخش هائی از طبیعت که در اقدامات خصوصی سازی حق دسترسی عمومی مردمان ایران از آنها سلب شده ، از مهم‌ترین الزامات یک دموکراسی واقعی بر مبنای توسعه موزون و پایدار آتی ست .
١٠ – تحکیم پایه های دموکراسی در کشور و تداوم همزیستی تاریخی مولفه های آن ایجاب می کند که حقوق برابر ملیت های ایران و حقوق ـ ملی دموکراتیک ملیت ها و اقوام ساکن ایران واحد، دموکراتیک و غیر متمرکز در عرصه‌های ملی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، تامین و تضمین گردد. احترام و پذیرش حقوق ملیت‌ها و حمایت از تنوع فرهنگی و زبانی آنها به نفع رشد و قوام هویت‌های فرهنگی گوناگون از جمله الزامات حاکمیت دموکراتیک مبتنی بر ساختار غیرمتمرکز فدرالی می‌باشد. تدریس و آموزش به زبان مادری هم تراز با زبان فارسی به عنوان زبان ارتباطی در سراسر کشور از جمله اقدامات ضروری و فوری حاکمیت دموکراتیک مردمان ایران است.
١١ – دفاع از مبارزات زنان، کارگران، معلمان و سایر مزد و حقوق بگیران، بازنشستگان، دهقانان و دیگر زحمتکشان، و پشتیبانی از جنبشهای اجتماعی و مطالبات بر حق آنان برای بهبود شرایط کار و زندگی، برخورداری از معیشت انسانی و تامین عدالت اجتماعی. تامين فرصتهای برابر برای دسترسی همگان به مسکن، بهداشت، آموزش، اشتغال، فرهنگ و بيمه های اجتماعی.
١٢ – برقراری روابط سياسی ايران با همه کشورها بر پايه احترام متقابل، پذیرش اصل حق حاکمیت مردم ايران، منافع ملی و پاسداری از صلح جهانی. ما با دخالت نيروهای خارجی در امور مربوط به حق تعيين سرنوشت مردم ايران و آلترناتیوسازی توسط آن ها مخالفيم.
١٣ – جلب پشتیبانی افکار عمومی و حمایت نهادهای بين‌المللی از مبارزات مردم ايران برای استقرار دموکراسی در کشور و اعمال فشار به جمهوری اسلامی در اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران و در همبستگی با مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران.
١٤ – مخالفت با بنيادگرايی، اعمال خشونت و تروريسم.
١٥ – ما برگزاری اجتماعات، تحصن، اعتصاب، راهپیمائی و اشکال متفاوت مبارزه، برخورداری از حق دفاع در برابر اعمال قهر حکومت و مبارزه مدنی برای رسيدن به مطالبات اقتصادی و سياسی را جزئی از حقوق اساسی شهروندان می شناسيم.
امضا کنندگان متشکل در ائتلاف “همبستگی فراگير برای آزادی و برابری در ايران” تا اين تاريخ به ترتیب حروف الفبا :
١ – جبهه متحد بلوچستان – ایران (جمهوریخواهان)
٢ – جنبش جمهوريخواهان دموکرات و لائيک ايران فدرال
٣ – حزب اتحاد بختیاری و لرستان
٤ – حزب تضامن دموکراتیک اھواز
٥ – حزب دمکرات آذربایجان
٦ – حزب دمکرات کردستان ايران
٧ – حزب سبزهای ايران
٨ – حزب مردم بلوچستان
٩ – سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
١٠ – سازمان فرهنگی و سياسی ترکمن‌صحرا
١١ – شورای آزادی‌خواهان سوسياليست
١٢ – شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران
١٣ – کومه‌له زحمتکشان کردستان
١٤ – نهاد همبستگی جمهوری خواهان برای سرنگونی جمهوری اسلامی
٢٣ شهریورماه ١٤٠٢ – ١٤ سپتامبر ٢٠٢٣
*
#######################
“همبستگی برای آزادی و برابری در ایران”
چهل سال از به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی در ایران می‌گذرد، که در این مدت حاصلی جز جنایت، سرکوب، کشتار و اعدام، غارتگری و تشدید فقر روز افزون برای مردم نداشته است۔ درچنین شرایطى، شاهد اعتراضات توده‌های مردم برای رفع تبعیض، آزادی و عدالت اجتماعی، دراشکال مبارزات برابرى طلبانه ملیت‌های مختلف ایران، جنبشهای اجتماعی و اعتراضات مدنى کارگران، زنان، دانشجویان، کشاورزان، فرھنگیان، حفظ محیط زیست، بیکاران و تھیدستان می‌باشیم.
تعمیق بحران‌های چندگانه درتار و پود جامعه از یکسو، و تشدید تنش و تخاصم در مناسبات منطقه‌اى و بین‌المللى و تحریم‌های ناشی از آن از سوى دیگر، جمهوری اسلامی ایران را ناتوانتر از ھمیشه و درسراشیب فروپاشى قرار داده است.
درچنین وضعیتى، ادامه حاکمیت این رژیم جز زیان و مصائب بیشترى برای مردم ندارد۔ از این رو همراهی و اشتراک مساعی همه نیروهای جمهوریخواه دموکرات برای پشتیبانی از مبارزات مردم در جھت مقابله با جمھورى اسلامى درایران ، بیش از هرزمان دیگری، ضرورى است.
با درک این واقعیت، ما احزاب و سازمان‌های امضاکننده تفاهم نامه ٢٥ آبان ١٣٩٧ – ١٦ نوامبر ٢٠١٨، همکاری رسمی خود را با نام زیر آغاز می‌کنیم :
“همبستگی برای آزادی و برابری در ایران“
بنا به تفاهم نامه مورد توافق، ما مشترکا برای سرنگونی جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با یک نظام برخاسته از آراء مردم بر مبناى جمهوریت، دمکراسی، جدائی دین و دولت و فدرالیسمى که تأمین حقوق برابر ملی – دموکراتیک ملیت‌ها و اقوام ساکن ایران باشد، مبارزه می‌کنیم.
ما از مبارزات آزادیخواهانه و حق طلبانه مردمان ایران و جنبشهای مدنی و اجتماعی جاری، قاطعانه حمایت می‌کنیم. ما مصمم هستیم با تاکید برمنافع و حقوق مردم کشورمان و پایان بخشیدن به ستم‌ها و تبعیضات موجود و تامین برابر حقوقی، ایران فدرال، آزاد، آباد، دموکراتیک، یکپارچه و متحد آینده را باهم بسازیم.
ما خواهان صلح ومخالف سیاست‌ھاى مداخله جویانه و جنگ افروزانە جمھوری اسلامی ایران در منطقه و جھان ھستیم۔
ایران آیندە، ضمن احترام متقابل و رعایت حسن ھمجوارى، بە حق حاکمیت کشورھا احترام می‌گذارد۔ ما اعلام میداریم که جمھورى اسلامى ایران باید به مداخلات خود در امور کشورھاى ھمسایه و ماجراجویى‌ھایش در سطح منطقه پایان داده و بى‌قید وشرط، نیروھایش را از تمامى کشورھاى منطقه خارج نماید۔
“ھمبستگی برای آزادی و برابری در ایران“، از حمایت افکار عمومى جھان، نیروھاى مترقى و نھادھای بین‌المللی از مبارزات مردم برای استقرار دمکراسی در ایران استقبال می‌کند و مخالف دخالت دولت‌ھاى خارجی در امور داخلی ایران می‌باشد.
ما تشکیل “همبستگی برای آزادی و برابری در ایران“ را گامی مفید و ضروری در جهت اتحاد گسترده نیروها و جریانات جمهوریخواه دموکرات ایران می‌دانیم و به همین دلیل نیز دست همکاری مان را به سوی همه نھادھا، سازمان‌ها، احزاب، شخصیتها و فعالان سیاسی و اجتماعی دموکرات، آزادیخواه و مدافع حقوق بشر، دراز کرده و آمادگی خود را برای همکاری در چارچوب فوق اعلام می‌کنیم.
“همبستگی برای آزادی و برابری در ایران”
٤ اسفند ١٣٩٧ – ٢٣ فوریه ٢٠١٩
(احزاب و سازمان‌های تشکیل دهنده : اتحاد دمکراتیک آذربایجان – بیرلیک، جنبش جمهوریخوهان دموکرات و لائیک ایران، حزب تضامن دمکراتیک اهواز، حزب دمکرات کردستان ایران، حزب دمکرات کردستان، حزب کومه له کردستان ایران، حزب مردم بلوچستان، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، شورای موقت سوسیالیستهای چپ ایران، کومه له زحمتکشان کردستان)
توضيح : پس از پيوستن حزب سبزهای ايران و همچنين پس از وحدت مجدد هر دو بخش حزب دمکرات با هم و وحدت صفوف هر دو کومه‌له و تغييری در نام دو سازمان عضو، ليست اعضای ائتلاف “همبستگی برای آزادی و برابری در ايران” در اين تاريخ ( بهمن‌ماه ١٤٠١ – فوريه ٢٠٢٣)، به ترتيب حروف الفبا به قرار زيراست :
همبستگی برای آزادی و برابری در ايران متشکل از :
١ – جنبش جمهوريخوهان دموکرات و لائيک ايران فدرال
٢ – حزب تضامن دمکراتيک اهواز
٣ – حزب دمکرات آذربايجان
٤ – حزب دمکرات کردستان ايران
٥ – حزب سبزهای ايران
٦ – حزب کومه له کردستان ايران
#################
اطلاعیه پیوستن
حزب سبزهای ایران
به
ائتلاف “همبستگی برای آزادی و برابری در ایران”
در شرایطی که انقلاب ژینا، نزدیکی، همکاری و اتحاد عمل نیروها و جریانات جمهوریخواه، لائیک و دموکرات را هر چه بیشتر ضروری ساخته است، ائتلاف “همبستگی برای آزادی و برابری در ایران” به “حزب سبزهای ایران” برای پیوستن به جمع خود خوشامد می‌گوید.
در چند هفته گذشته، فضای مجازی و رسانه‌ای مملو از گفتگو در باره نزدیکی افراد در قالب توییتهای مشترک و یا آنچه که از آن بعنوان ائتلاف میان شخصیتها نام برده می‌شود، بود. گرچه هر گونه فعالیتی در جهت مخالفت با جمهوری اسلامی، حتی در فضای مجازی، گامی مثبت تلقی می‌شود،اما ما معتقدیم در شرایط حساس سیاسی کنونی یک ائتلاف واقعی از جمهوری خواهان، مثمر ثمر برای پایان دادن به حیات رژیم از دل همکاری و اتحاد عمل خواهد بود.
همبستگی برای آزادی و برابری در ايران
٢٣ بهمن‌ماه ١٤٠١ – ١٢ فوريه ٢٠٢٣
توضيح : پس از پيوستن حزب سبزهای ايران و همچنين پس از وحدت مجدد هر دو بخش حزب دمکرات با هم و وحدت صفوف هر دو کومه‌له و تغييری در نام دو سازمان عضو، ليست اعضای ائتلاف “همبستگی برای آزادی و برابری در ايران” در اين تاريخ ( بهمن‌ماه ١٤٠١ – فوريه ٢٠٢٣)، به ترتيب حروف الفبا به قرار زيراست :
همبستگی برای آزادی و برابری در ايران متشکل از :
١ – جنبش جمهوريخوهان دموکرات و لائيک ايران فدرال
٢ – حزب تضامن دمکراتيک اهواز
٣ – حزب دمکرات آذربايجان
٤ – حزب دمکرات کردستان ايران
٥ – حزب سبزهای ايران
٦ – حزب کومه له کردستان ايران
٧ – حزب مردم بلوچستان
٨ – سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
٩ – شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران
فراخوان مشترک (تفاهم نامه ١٤ ماده‌ای) که پلاتفرم همبستگی برای آزادی و برابری در ايران به شمار می رود همراه با امضاهای اوليه و توضيح تکميلی در مورد آن به قرار زير است:
فراخوان به همکاری مشترک
کشور ما نزدیک به ۴۰ سال است که تحت ستم و سلطه جمهوری اسلامی قرار دارد. امروزه در شرایطی که مردم ایران در تمامی عرصه ها دست به مبارزه ای گسترده برای آزادی، رهایی و احقاق حقوق خود زده اند، ما جریان ها، سازمان ها و احزاب سیاسی، با دیدگاه های اجتماعی و پیشینه سیاسی متفاوت، فعالیت مشترکی را بر اساس تفاهم نامه زیر آغاز کرده ایم. ما این حرکت مقدماتی را گامی در جهت ایجاد یک اتحاد گسترده دانسته و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نخواهیم کرد.
ما بر ضرورت اتحاد وسیع برای استقرار دموکراسی، جمهوری و فدرالیسم در ایران و ارزش هایی چون رواداری، پلورالیسم، جدایی دین و دولت بر مبنای منشور حقوق بشر و همزیستی همه طیف ها و گرایش های سیاسی دموکراتیک پایبندیم.
ما با تاکید قاطعانه بر تدوام و گسترش جنبش های اعتراضی، مدنی و دموکراتیک در ایران و پشتیبانی از مبارزات مردم، از احزاب، نهادها، سازمان و جریان های جمهوری خواه دموکرات که خود را با تفاهم نامه زیر همسو می دانند، دعوت به همکاری و همگامی در مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی می نمائیم.
مبانی مشترک همکاری ما
مقدمه :
الف: بعد از يک سده مبارزات پر فراز و نشيب در راه آزادی و عدالت اجتماعی، تامين حاکميت مردم، استقرار و نهادينه کردن دموکراسی در کشور و تلاش مستمر برای پیريزی ايرانی آزاد، پيشرفته و مدرن و به دور از هر گونه تـبعيض جنسيتی، ملی و مذهبی ، کشور ايران همچنان اسير استبداد و حکومت خودکامه است. مردم از حقوق اساسی خود، از آزادیهای سياسی، اجتماعی، صنفی و امنيت قانونی و اجتماعی محروم هستند.
تبعيض عليه زنان که نيمی از جمعيت کشور را تشکيل میدهند، سياست رسمی و قانونی جمهوری اسلامی ایران است. دگرانديشان، روشنفکران، نويسندگان، هنرمندان، انديشمندان، جوانان و دانشجويان درمعرض تهديد و تهاجم دائمی حکومت قرار دارند. کارگران، معلمان، دانشگاهیان و دیگر توليدکنندگان ثروت مادی و معنوی جامعه، از حداقل های لازم برای تامین زندگی متناسب با شان و منزلت انسانی و اجتماعی خود، برخوردار نیستند و از حق تشکیل سندیکا و تشکل مستقل محرومند. تبعيض و ستم ملی عليه مليتهای ساکن ايران با خشنترين شيوهها ادامه دارد. جمهوری اسلامی ایران در ادامه تضييقات گذشته هم چنان مطالبات بر حق ملی و قومی را با قهر و خشونت پاسخ میدهد.
قانون اساسی جمهوری اسلامی و ساختار قدرت در آن، بر پايه تبعيض، درآميزی دين و دولت، دشمنی با آزادی و تجدد بنا شده است. در جمهوری اسلامی مردم از حق حاکمیت بر سرنوشت خود محروم هستند و حقوق بشر پيوسته وبشکلی خشن نقض می شود.
رژیم جمهوری اسلامی ایران در کلیت خود اصلاح پذیر نیست و در چارچوب آن، هیچیک از خواست های دموکراتیک مردم ایران تحقق پذیر نیست. بنابراین، سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران و انحلال همۀ نهادهای قضائی، قانون گذاری و اجرایی سرکوبگر (اعم از سیاسی، نظامی، امنیتی و غیره) و الغای قانون اساسی جمهوری اسلامی و دیگر قوانین غیر دموکراتیک، شرط نخست و اصلی در راستای استقرار یک نظام جمهوری مبتنی بر دموکراسی، جدایی دین و دولت و حقوق بشر می باشد.
ب: مبارزه علیه جمهوری اسلامی از بدو بنيانگذاری آن همواره جريان داشته است. دهها هزار نفر از مبارزان راه آزادی و عدالت اجتماعی در طول قريب به چهل سال گذشته در پیکار عليه استبداد حاکم جان باخته اند.
چهار دهه است که مردم به اشکال مختلف نارضایتی خود را از وضع موجود اعلام داشته و گاه بدون توجه به سیاست سرکوبگرانه حکومت، به شکل ملیونی به خیابان آمده اند تا انزجار خود را از سیاست های غیر دموکراتیک و ناعادلانه و تبعیض آمیز حکومت اعلام دارند. آخرين نمونه آنها، جنبشهای گوناگون طی ماههای اخير و به ويژه، خيزش ديماه گذشته و اعتصابات و اعتراضات اخير می باشد. در نتیجه این اعتراضات، سیمای جمهوری اسلامی درسطح گسترده ای افشا شده و این مقاومت ها و اعتراضات مردمی به همبستگی ملی و بین المللی برای دستيابی به دموکراسی کمک شایانی نموده است.
ج: در طول چهاردهۀ گذشته، آزاديخواهان و نيروهای چپ، دموکرات و جمهوريخواه با برنامه و روشهای متفاوت عليه حکومت جمهوری اسلامی مبارزه کردهاند. اما تجربه نشان داده است که بدون همکاری و اتحاد عمل اين نيروها، امکان تاثيرگذاری آنها بر تحولات سياسی و شکلدهی آلترناتيو جمهوريخواه ودموکرات دشوار خواهد بود.امروز برای پیشرفت جنبش، ضرورت همکاری و اتحاد عمل اين نيروها بيش از هر زمان دیگری به امری حیاتی تبدیل شده است.
ما سازمان‌ها و احزاب امضا کنندۀ اين تفاهم نامه، با برنامه، ديدگاه های اجتماعی و پيشينه سياسی متفاوت که بر ضرورت اتحاد وسيع جمهوريخواهان دموکرات، برای استقرار دموکراسی در ايران بر مبنای منشور جهانی حقوق بشر و ضمائم پیوست آن و ارزش هائی چون رواداری، پلوراليسم، جدايی دين و دولت و همزيستی همه طيف ها و گرايش های سياسی دموکراتيک، پايبنديم؛ ما نیروهائی که در راه تداوم، گسترش و تعميق جنبش اعتراضی مردم ايران که رنگين کمانی از طبقات، گروه های اجتماعی و نيروهای سياسی آزاديخواه جامعه می باشد مبارزه می کنيم، بر مبارزه مدنی، و دموکراتيک و مسالمت آميز، که خصلت نمای جنبش اعتراضی است، تاکيد داريم، تفاهم بر سر اين طرح مقدماتی را گامی در جهت اتحاد گسترده جمهوريخواهان ايران می دانیم.
طرح مشترک ما
۱- استقرار نظامی دموکراتيک در شکل جمهوری پارلمانی مبتنی بر جدايی دين و دولت ، تفکيک قوای سه گانه و پلوراليسم سياسی، انتخابی بودن همه نهادهای حکومت با رای مستقيم مردم و رعايت اصل تناوب قدرت. ما بر این اصل تاکید داریم که رای مردم يگانه منشاء قدرت و مشروعيت حاکميت است.
2 – کشور ايران سرزمينی است که در نتيجه همزيستی مليتهای، فارس، ترک، کرد، عرب، بلوچ، ترکمن و ديگر مجموعه های زبانی و اقليتهای مذهبی و فرهنگی شکل گرفته است.
برای اتحاد پايدار و باهم ماندن مردمان ايران ضروری است :
اولا هويت و حقوق ملی – دموکراتیک اين مردمان پذيرفته و حق تعيين سرنوشتشان به رسميت شناخته شود.
ثانيا تمرکز قدرت و مرکز گرائی تاکنونی، جای خود را به عدم تمرکز و تقسيم قدرت در ساختار سياسی ايران بدهد.
ما خواهان اتحاد آزادانه مردمان ايران در يک سيستم سياسی و اداری فدرال هستيم.
٣- جدايی دين و دولت و تضمين آزادی عقیده، دین و مذهب.
٤- تامين آزادیهای سياسی، حقوق دموکراتيک و مدنی مردم، تضمين آزادی انديشه و بيان، رسانه ها و اطلاع رسانی، شيوه زندگی، فعاليت احزاب سياسی، آزادی برگزاری اجتماعات، تظاهرات، اعتصابات و ايجاد تشکل های صنفی و مدنی.
٥- تامين برابر حقوقی شهروندان، مستقل از جنسيت، مذهب، تعلق قومی، ملی، زبانی و مسلکی.
٦- تعهد و تضمين حقوق و آزادی های مندرج در اعلاميه جهانی حقوق بشر و پيمان های الحاقی آن.
7 – لغو مجازات اعدام و هر گونه مجازاتی که حيثيت، شان و منزلت انسان را خدشه دار کند.
8 – تامين برابر حقوقی زنان با مردان، لغو هر گونه تبعيض جنسيتی، اجرای کامل مفاد کنوانسيون منع تبعيض عليه زنان و تضمين قانونی برای تامين امکانات لازم جهت رشد استعدادها و توانايیهای زنان در همه عرصه‌های زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی و سياسی.
9 – تحکیم پایه های دموکراسی در کشور و تدوام همزیستی تاریخی مولفه های آن ایجاب می کند که حقوق برابر ملیت های ایران و حقوق ـ ملی دموکراتیک ملیت ها و اقوام ساکن ایران واحد، دموکراتیک و غیر متمرکز در عرصه های ملی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، تامین و تضمین گردد.
10- تامين فرصتهای برابر برای دسترسی همگان به مسکن، بهداشت، آموزش، اشتغال، فرهنگ و بيمه های اجتماعی.
11 – برقراری روابط سياسی ايران با همه کشورها بر پايه احترام متقابل، پذيرش اصل حق حاکميت مردم ايران، منافع ملی و پاسداری از صلح جهانی. ما با دخالت نيروهای خارجی در امور مربوط به حق تعيين سرنوشت مردم ايران و آلترناتيو سازی توسط آن ها مخالفيم.
12- جلب پشتيبانی افکار عمومی و حمایت نهادهای بين المللی از مبارزات مردم ايران برای استقرار دموکراسی در کشور و اعمال فشار به جمهوری اسلامی در اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران و در همبستگی با مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران.
13- مخالفت با بنيادگرايی، اعمال خشونت و تروريسم.
14- ما برگزاری اجتماعات، تحصن، اعتصاب، راهپيمايی و اشکال متفاوت مبارزه، برخورداری از حق دفاع در برابر اعمال قهر حکومت و مبارزه مدنی برای رسيدن به مطالبات اقتصادی و سياسی را جزئی از حقوق اساسی شهروندان می شناسيم.
اتحاد دمکراتيک آذربايجان – بيرليک
جنبش جمهوريخوهان دموکرات و لائيک ايران
حزب تضامن دمکراتيک اهواز
حزب دمکرات کردستان ايران
حزب دمکرات کردستان
حزب کومه له کردستان ايران
حزب مردم بلوچستان
سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران
کومه له زحمتکشان کردستان
25 آبانماه ۱٣۹۷ – 16 نوامبر ۲۰۱٨
توضيح : پس از پيوستن حزب سبزهای ايران و همچنين پس از وحدت مجدد هر دو بخش حزب دمکرات با هم و وحدت صفوف هر دو کومه‌له و تغييری در نام دو سازمان عضو، ليست اعضای ائتلاف “همبستگی برای آزادی و برابری در ايران” در اين تاريخ ( بهمن‌ماه ١٤٠١ – فوريه ٢٠٢٣)، به ترتيب حروف الفبا به قرار زيراست :
همبستگی برای آزادی و برابری در ايران متشکل از :
١ – جنبش جمهوريخوهان دموکرات و لائيک ايران فدرال
٢ – حزب تضامن دمکراتيک اهواز
٣ – حزب دمکرات آذربايجان
٤ – حزب دمکرات کردستان ايران
٥ – حزب سبزهای ايران
٦ – حزب کومه له کردستان ايران
٧ – حزب مردم بلوچستان
٨ – سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
٩ – شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران
٧ – حزب مردم بلوچستان
٨ – سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
٩ – شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران