تصویر جورج فلوید در حالی که نقش بر زمین شده و پلیس زانویش را روی گردن او فشار می‌دهد آمریکا را در شوک فرو برد و آتش خشم و اعتراضات را در این کشور شعله‌ور کرد؛ مردی که زندگی‌اش فراز و نشیب‌های زیادی داشت.
روزهای اوج او به دوران نوجوانی‌اش در شهر هیوستون در ایالت تگزاس برمی‌گردد. وقتی برای تیم دبیرستان جک ییتز که سال ۱۹۹۲ نایب قهرمان رقابت‌های فوتبال آمریکایی ایالت تگزاس شد، بازی می‌کرد.
او البته روزهای سخت را هم تجربه کرده بود، مثل زمانی که در سال ۲۰۰۷ به جرم سرقت دستگیر و به ۵ سال زندان محکوم شد.
اما جدای از همه این‌ها به نظر می‌رسد فلوید که در زمان مرگش در روز ۲۵ مه ۲۰۲۰ در مینیاپولیس ۴۶ سال داشت، مثل هر آمریکایی دیگر به دنبال ساخت زندگی بهتر علیرغم همه مشکلات اجتماعی و فردی بود.
مرگ او در بحبوحه یک بحران سلامت عمومی و فجایع اقتصادی ناشی از آن که به مرگ بیش از صد هزار آمریکایی و بی‌کاری بالغ بر ۴۰ میلیون نفر انجامید، به تازه‌ترین نماد از دوران پر از مصیبت آمریکا در سال ۲۰۲۰ تبدیل شده است.
فلوید در محله “ترد وارد” در جنوب شرقی بخش مرکزی هیوستون بزرگ شد. محله‌ای که در قلب منطقه سیاهپوست‌نشین شهر واقع شده است.
بیانسه هم در همین محله که مراکز موسیقی بلوز در شهر هیوستون به حساب می‌آید، بزرگ شد. دریک، خواننده رپ کانادایی این محله را به خاطر سرزندگی موسیقایی‌‌اش ستوده و گفته می‌شود خود جورج فلوید هم در دهه ۱۹۹۰ عضو یک گروه موسیقی هیپ‌هاپ در هیوستون بوده است.
اما درست مثل هر جای دیگر در آمریکا، تاریخ این محله هم با فقر، اختلاف نژادی و نابرابری اقتصادی گره خورده است. محله‌ای که از جداسازی نژادی در قرن بیستم لطمه زیادی خورده و در سال‌های اخیر شاهد خشونت گروه‌های تبهکار و تنش بر سر مسکن بوده است.
رونی لیلارد، یکی از دوستان فلوید که در این محله زندگی کرده به بی‌بی‌سی گفت: “وقتی کسانی که مال این محله نیستند را به آنجا می‌برم، معمولا این طور واکنش نشان می‌دهند: ‘خدای من، تا حالا این میزان فقر را ندیده‌ام. مثل این است که بمب منفجر شده. چه اتفاقی افتاده؟’ ”
آقای لیلارد که خواننده رپ است و با نام هنری “رکنسایل” فعالیت می‌کند، می‌گوید: ” مردم هنوز در همان کلبه‌هایی زندگی می‌کنند که در دهه ۱۹۲۰ ساخته شدند. فقر در آنجا بیداد می‌کند … و اگر مال این منطقه باشی، به سختی می‌توانی از آن فرار کنی. ”
او می‌گوید فلوید در خانه‌های سازمانی دولتی به اسم “کیونی هومز” زندگی می‌کرد و در آنجا همه او را می‌شناختند: “خانه‌های سازمانی کیونی هومز به نام ‘دِ بریکز’ ( خانه‌های آجری) شناخته می‌شوند و اگر آنجا زندگی کنی تو را ‘بریک بوی’ (پسر آجری) صدا می‌کنند. او یک پسر آجری بود. ”
با نزدیک به دو متر قد، فلوید ورزشکاری با استعداد بود. دوستان دوران نوجوانی فلوید، او را “غولی مهربان” توصیف می‌کنند که در بسکتبال و فوتبال آمریکایی درخشان بوده است.
ثبت ديدگاه