شهلا لاهیجی (۱۳۲۱-۱۴۰۲) نویسنده، مترجم، ناشر و عضو کانون نویسندگان ایران در پی یک دوره بیماری روز دو‌شنبه ۱۸ دی‌ماه در تهران درگذشت.
او در دهه‌های شصت و هفتاد در حوزه‌ی برابری و حقوق زنان بسیار فعال بود. در سال ۱۳۶۲ با پایه‌گذاری «انتشارات روشنگران و مطالعات زنان» دومین زن ناشر ایران شد. سال ۶۷ «زن در جست‌وجوی رهایی» را ترجمه و منتشر کرد. سال ۶۸ «سیمای زن در آثار بهرام بیضایی» را نوشت و در سال ۷۱ (همراه با مهرانگیز کار) اثری پژوهشی در زمینه‌ی «هویت تاریخی زنان ایران» به چاپ رساند، که در دهه‌های بعد با «شناخت هویت زن ایرانی در گستره‌ی پیش‌تاریخ و تاریخ» دنبال شد.
لاهیجی در سال ۱۳۷۳ یکی از ۱۳۴ نویسنده‌ای بود که با امضای متن «ما نویسنده‌ایم» خواهان آزادی بیان و مبارزه با سانسور بودند و توقف آزار و اذیت اهل قلم؛ سال ۱۳۷۶ نقشی مؤثر در شکل‌گیری جمع زنان ناشر ایران بازی کرد؛ و سال ۱۳۷۷، در گیرودار قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای که جان دو عضو کانون نویسندگان ایران را نیز گرفته بود، به عضویت هیئت دبیران موقت کانون نویسندگان ایران برگزیده شد.
انجمن جهانی قلم (پِن) در سال ۲۰۰۱ لاهیجی را شایسته‌ی دریافت «جایزه آزادی نوشتن» دانست، و در سال ۲۰۰۶ نیز نخستین دریافت‌کننده‌ی جایزه‌ی آزادی بیان از اتحادیه‌ی جهانی ناشران بود.
کانون نویسندگان ایران درگذشت شهلا لاهیجی را به خانواده، دوستان و جامعه‌ی فرهنگی مستقل کشور تسلیت می‌گوید.
کانون نویسندگان ایران
۲۰ دی ۱۴۰۲
ثبت ديدگاه