بیکاری و یا از دست دادن شغل قبلی، نبود فرصت های شغلی مناسب با شرایط افراد، هزینه های خانواده و غیره از عمده دلایل هجوم افراد با این شرایط به سمت زباله گردی است. اعتیاد نیز یکی دیگر از دلایل زباله گردی افراد است که شاید به صورت مستقیم بر زباله گرد شدن افراد تاثیر نگذارد اما از آنجایی که باعث از دست دادن شغل و طرد شدن از سوی خانواده می شود و دیگر جایگاهی در میان آنها  ندارد باعث می شود  فرد به سراغ زباله گردی برود.

این روزها با گذر از هر کوچه و خیابانی در شهر افرادی را مشاهده می کنیم که سر در سطل‌های زباله و دست در پلاستیک‌های آشغال دارند و دنبال لقمه نانی یکی از آسیب‌زننده‌ترین کارها را انجام می‌دهند.

زباله گردی یکی از آسیب‌های اجتماعی است که از دیرباز وجود داشته اما این روزها شاهد رواج چشمگیر آن در کشور و به دنبال آن شهر ارومیه هستیم.

این فعالیت‌ها یکی از مشاغل پرخطر بوده که همیشه باعث انتقال انواع بیماری پوستی، عفونتی، ویروسی و نظیر آن‌ می‌شود که در این ایام با وجود زباله‌های آلوده به ویروس کرونا زنگ خطری برای این افراد به صدا در آمده است.

زباله گردی علاوه بر شیوع انواع بیماری اثرات منفی دیگری از جمله رها شدن زباله‌ها روی زمین، ایجاد ترافیک و همچنین باعث دادن جلوه بدی به شهر می شود.

این روزها هر کسی به فکر سلامتی خود است که مبادا به ویروس کرونا مبتلا شود و از هر لحاظ بهداشت را برای جلوگیری از مبتلا نشدن به ویروس رعایت می کنند اما هستند کسانی که بدون ترس از ابتلا به  این ویروس در میان انبوه زباله ها به دنبال روزی خود می گردند.

در دل سیاهی شب به خوبی می توان  چهره واقعی  و روشن بی برنامگی برخی نهادها را که  بعضی ها را به زباله گردی ترغیب می کند را نشان می دهد. و شاید بارها هر کدام از ما بیننده این چنین صحنه های بوده باشیم.

در بسیاری از کشورهاخارج کردن زباله از منزل بدون تفکیک مواد قابل بازیافت با جریمه نقدی همراه است و اعمال این قانون باعث گردیده آسیب ها و مشکلات ناشی از زباله ها به حداقل ممکن کاهش یابد اما کشور ما فاقد قوانین جامعی در این زمینه بوده و یا قوانین موجود ضمانت اجرایی لازم را ندارند.

بنابراین؛ پدیده زباله گردی از طرف مسوولین و نهادها در شرایط همه گیری ویروس کرونا نه فقط بعنوان یک معضل اجتماعی بلکه بعنوان یک اولویت بهداشتی باید مورد توجه قرار گیرد تا با همکاری دستگاه‌های مختلف مرتبط برنامه‌ای کوتاه مدت و موقت در مورد آن عمال شود تا سلامت جامعه به خطر نیفتد.