درحالی که آمریکا سرگرم تحریم و جستجوی راه های انزوای چین است، امروز رهبران ۱۵ کشور آسیا – اقیانوس آرام بدون حضور هند در یک نشست مجازی توافق بر سر پیمان مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP) را امضا کردند.

امضای پیمان مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای(RCEP) در حالی در جریان اجلاسی مجازی به میزبانی ویتنام صورت گرفت که دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۷ میلادی و برخلاف توافق اولیه باراک اوباما، آمریکا را از ادامه حضور در مذاکرات این پیمان منع کرد.

نگوین ژوان فوک، نخست‌وزیر ویتنام که به عنوان رئیس دوره‌ای آسه‌آن میزبانی این اجلاس را بر عهده داشت، در خصوص اهمیت این پیمان گفت: «۳۰ درصد اقتصاد جهان و ۳۰ درصد جمعیت جهان از آنِ این ۱۵ کشور است.»

به گزارش ایرنا از یونهاپ، ۱۰ کشور عضو «آسه آن» به همراه ژاپن، چین، کره جنوبی، هند، استرالیا و نیوزیلند از سال ۲۰۱۲ سرگرم مذاکره پیرامون این منطقه تجارت آزاد بودند اما هند به دلیل نگرانی از تاثیر منفی احتمالی تعرفه های پایین بر صنایع داخلی اش، از امضاء این پیمان خودداری کرده است.

«آ. سه. آن» مجموعه‌ای از ۱۰ کشور واقع در جنوب شرقی آسیا است که برای توسعه‌ اقتصادی، برقراری ثبات سیاسی کشورهای عضو اتحادیه و ثبات منطقه تلاش می‌کنند.

این اتحادیه در ۸ آگوست سال ۱۹۶۷ توسط تایلند، سنگاپور، فیلیپین، مالزی و اندونزی شکل گرفت، سپس کشورهای ویتنام، میانمار، لائوس، کامبوج و برونئی نیز به آن پیوستند.

آ. سه. آن علاوه بر رشد سیاسی و اقتصادی، بر پیشرفت‌های اجتماعی، تکامل روابط اجتماعی- فرهنگی بین کشورهای عضو و تعیین راهبردهایی برای حل مشکلات منطقه نیز تأکید دارد.

مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP)  شامل ۱۰ عضو انجمن ملل آسیای جنوب شرقی (آسه آن) و همچنین کره جنوبی، چین، ژاپن، استرالیا و نیوزیلند است و تولید ناخالص داخلی آنها یک سوم  کل جهان را تشکیل می دهد.

سران کشورهای شرکت کننده در این نشست در بیانیه پایانی اعلام کردند: ما توجه داریم که توافقنامه RCEP یک توافق تجاری بی سابقه منطقه ای است که ترکیبی متنوع از اقتصادهای توسعه یافته، در حال توسعه و حداقل توسعه یافته منطقه را شامل می شود.

آنها افزودند: ما معتقدیم که RCEP بزرگترین قرارداد تجارت آزاد در جهان، گام مهمی به جلو به سوی چارچوبی ایده آل از قوانین تجارت جهانی و سرمایه گذاری است.

براساس گزارش های اولیه در پیمان مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای، حقوق اساسی کارگران و مسانل زیست محیطی در پروسه ی تولید و تجارت نادیده گرفته شده و این پیمان از کشورهای عضو نمی‌خواهد تا حقوق کارگران و محیط‌زیست را رعایت کنند.

رهبران کشورهای عضو RCEP تاکید کردند که آنها همچنان به نقش هند در این اتحادیه اهمیت می دهند و تاکید کردند که «RCEP با توجه به اهمیت استراتژیک هند به عنوان یک شریک منطقه ای در ایجاد زنجیره های ارزش منطقه ای عمیق تر و گسترده تر برای هند باز است».

به گفته «واحد اطلاعاتی اکونومیست» (EIU) هند سومین اقتصاد بزرگ آسیاست و بازار مصرف‌کنندگان آن وسیع است. به رغم غیبت هند، ۱۵ کشور باقی‌مانده همچنان می‌خواهند پیمان RCEP‌ را اجرایی کنند.
بنا بر ارزیابی برخی از تحلیل گران، جو بایدن رئیس جمهور آینده (معاون رئیس جمهور اوباما) علی رغم عضویت نداشتن آمریکا در «آر سی ئی پی» و حضور وی در دولت قبلی که پیمان «تی پی پی» را به پیش برد، بعید است به این زودی‌ها دوباره به «تی پی پی» بپیوندد، زیرا دولت او مجبور است رسیدگی به شیوع کووید-۱۹ را در آمریکا در اولویت قرار دهد.  پیمان «تی پی پی» شراکت ترانس پاسیفیک به عنوان پیمانی تجاری، نخستین بار در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۰۵ میلادی در شهر آکلند نیوزیلند به امضای ۱۲ کشور حاشیه اقیانوس آرام به عنوان اعضای اولیه تشکیل دهنده آن رسید ولی وارد پروسه ی اجرایی نشد. لیست این کشورها عبارتند از: آمریکا، برونئی، شیلی، نیوزیلند، سنگاپور، آمریکا، استرالیا، پرو، ویتنام، مالزی، مکزیک، کانادا، ژاپن، تایوان و کره جنوبی.