در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر طبق روال سال های پیش بازداشت های زنجیره ای فعالان کارگری آغاز شده است. امیر امیرقلی، امیر عباسی، محمد ایران نژاد، سارا عسگری، نصرالله امیرلو و مرتضی صیدی فعالین کارگری و مدنی روز جمعه ۲۶ فروردین ماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به پلیس امنیت قلعه حسن خان تهران منتقل شدند. ماموران همزمان منزل این شهروندان را مورد تفتیش قرار دادند. از میان آنها امیر عباسی شب گذشته و امیر امیرقلی صبح امروز آزاد شده اند.

یک منبع مطلع در این خصوص گفت: “شب گذشته منزل این شهروندان توسط نیروهای امنیتی مورد تفتیش قرار گرفته است. از میان آنها سارا عسگری به دلیل مقاومت در تحویل تلفن همراهش مورد ضرب و شتم این نیروها قرار گرفته است.”

از میان این فعالین کارگری و مدنی که شب گذشته به به پلیس امنیت قلعه حسن خان تهران منتقل شده بودند، امیر عباسی شب گذشته و امیر امیرقلی صبح امروز شنبه ۲۷ فروردین ماه، آزاد شده اند و محمد ایران نژاد، سارا عسگری، نصرالله امیرلو و مرتضی سیدی کماکان دربازداشت به سر میبرند.

کانون مدافعان حقوق کارگر نیز در این خصوص بیانیه ای منتشر کرده است که در زیر عین آن آمده است:

تکرار دستگیری های زنجیره ای اول ماه می

همانند سال های گذشته با نزدیک شدن اول ماه می نیروهای امنیتی برای ایجاد رعب و وحشت دست به دستگیری های زنجیره ای در گوشه و کنار کشور می زنند تا بلکه نیروهای اجتماعی از برگزاری برنامه های اول ماه می و روز معلم پرهیز کنند.
امروز بعد از ظهر در پارکی در کرج نیروهای لباس شخصی بعد از چند ساعت تعقیب چند فعال اجتماعی و کارگری را دستگیر کرده اند و بعد از دستگیری به همراه تعدادی از آنها به خانه هایشان می روند برای بازرسی و با برخورد نامناسب و تحقیر آمیز با فرد بازداشت شده در مقابل خانواده و سرقت وسایل فرد از خانه اش. بدون کوچکترین توضیحی همانند باندهای پارامیلیتاری امریکای جنوبی ، خانواده وحشت زده را در یک شرایط بسیار بدی رها می کنند.
۱- این موضوع که چرا اول دستگیر می کنند و سپس به خانه فرد حمله می برند تا بلکه سندی پیدا کنند برای برائت از کارشان موضوعی است که از قبل از سال ۱۳۶۰ شروع شده و بخشی از فرهنگ نیروی سرکوب در جامعه ایران می باشد.
۲- اینکه بعضی از این افراد را بعد از چند ساعت آزاد می کنند و تعدادی را نگه می دارند از سنت تفرقه بیانداز و حکومت کن نیروهای امنیتی می آید که می خواهند فعالین را به هم بدبین کنند و در این رهگذر در راستای بی اعتمادی عمومی استفاده کنند و نشان دهند که تبحر دارند برای خنثی کردن نیروی مخالف و بی اعتمادی نیروهای اجتماعی به یکدیگر
۳- در جامعه ای که بر اساس آمار قوه قضاییه سالانه تا یک و نیم میلیون پرونده قضای برای مردم تشکیل می شود نشان از این دارند که از نگاه نیروهای امنیتی بخش اعظم مردم ایران پرونده دارند و در هر بزنگاهی از این پرونده ها استفاده می کنند علیه مردم تحت ستم. این پرونده سازی ها بیشتر برای به سکوت کشاندن مبارزین است و اگر سکوت نکنند فعالین اجتماعی ، کارگری و سیاسی را به زندان می برند. حال اذیت و آزار وثیقه گذار امری پیچیده تری است که اغلب مردم با آن بخوبی آشنایی دارند.
۴- در چنین شرایطی بسیار مهم است قبل از هرگونه پخش خبری که نیروهای امنیتی بتوانند علیه آن از فعالین اجتماعی سوء استفاده کنند باید دوری جست و بجای شک کردن به یکدیگر به نیرویی باید شک کرد که با علم به اینکه در بسیاری از کشورهای منطقه لشگرهای نظامی دارد چرا از جمع شدن چند نفر اینگونه هراس دارد؟ انگشت شک را باید به طرف نیروی امنیتی برد.
۵- در هر صورت باید به نیروی اجتماعی موجود اعتماد داشت و مطمئن بود که روح عمومی جامعه ایران درست حرکت کرده است که بعد از چهار دهه هیچگونه سیاست رعب و وحشت کارساز نبوده و همچنان نیروهای اجتماعی برای ساختن دنیایی انسانی زحمت می کشند و به طبقه کارگر اعتقاد دارند و هر نیروی سرکوب را به هیچ می گیرند و در راه مبارزه برای آینده بهتر حرکت می کنند.
با آرزوی آزادی تمامی زندانیان از زندان و بزرگداشت اول ماه می حتی در زندان برای تمامی زحمتکشان ایران
۲۶ فروردین ۱۴۰۱
کانون مدافعان حقوق کارگر