«مصطفی پروین» هنرمند و کنشگر آذربایجانی در این اجرا که در طبیعت و سرمای سرسخت زمستان در اطراف اردبیل به اجرا در آمده است؛ تلنگری است نسبت به محیط زیست و طبیعتی  که دیگر هیچ امیدی به بقا و تنفس ندارد.

 مفهوم کلی این بحث در واقع زندگی در بطن جامعه ای است که هر روز به سختی ها و ملالت های طاقت فرسای خود می افزاید. عامل سرکوب نیز با جبر اختیار کردن همچنان سرکوب میکند آن هم برای بقای خود نه دیگران در این میان طبیعت مغلوب نیز روحیه خود را به کلی از دست داده است و بعضا از روی تعصب به مبارزه ادامه می دهد طبیعتی که شامل انواع و اقسام موجوداتی است که در خطر انقراض هستند. در روند نابود گرایانه جامعه هر روز به تعداد زباله های صنعتی پس ماندها و سوخت ها و آلاینده های شهری که در دل طبیعت مغلوب رها می شوند می افزاید. در پرفورمنس آرت چند دقیقه ای برش کوتاهی از نا امیدی، فقر و فلاکت در چهار چوب خشونت در زندگی ما به تصویر کشیده شده است.