صدراعظم اولاف شولتس (سمت چپ)، رئیس جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان را پس از انتخاب مجدد در ماه مه به برلین دعوت کرد

اطلاعات مقاله

  • نویسنده, دمین مک‌گینس
  • شغل, بی‌بی سی‌نیوز- برلین

بدون سخنرانی در مقابل جمعیت مشتاق، بدون حضور مشترک علنی دو رهبر و شایعه دیدار مشترک دو مقام از مسابقه فوتبال آلمان و ترکیه در برلین که دیگر قرار نیست اتفاق بیفتد.

برای یک سفر دولتی، دیدار امروز رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه از آلمان بسیار کم اهمیت است.

او ابتدا با فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس جمهور آلمان دیدار و گفتگو می‌کند و سپس با اولاف شولتس، صدراعظم آلمان شام می‌خورد. دو جلسه پشت درهای بسته و یک شام خصوصی.

جدا از اقدامات امنیتی شدید در مرکز پایتخت در همان سطحی که برای سفرهای رئیس جمهوری آمریکا اتخاذ می‌شود، دولت آلمان امیدوار است که سفر آقای اردوغان با توجه کمتری انجام شود.

روابط بین آقای اردوغان و دولت‌های متوالی آلمان سال‌ها دشوار بوده است و به طور مرتب اختلافاتی بین برلین و آنکارا رخ می‌دهد. هنگامی که سخنگویان دولت آلمان از «شریک دشوار» حرف می‌زنند،‌ می‌دانید که آن‌ها در مورد رئیس جمهور اردوغان صحبت می‌کنند.

اما حملات حماس به اسرائیل در هفتم اکتبر و متعاقب آن عملیات تلافی جویانه اسرائیل در غزه، آلمان و ترکیه را در دو طرف مخالف این درگیری قرار داد.

در ماه گذشته رئیس جمهور ترکیه به شدت از اسرائیل انتقاد کرد.

او از محکوم کردن کشتارها و گروگان گیری که توسط حماس صورت گرفته، خودداری کرد واین گروه را «آزادیبخش» خواند. متحدان غربی ترکیه از جمله آلمان، حماس را سازمانی «تروریستی» می‌دانند.

به نظر می‌رسد که آقای اردوغان با گفتن این که «فاشیسم خود اسرائیل» مشروعیت آن را تضعیف کرده، موجودیت دولت اسرائیل را به زیر سوال برده است.

رهبران یهودی در آلمان، رئیس جمهور ترکیه را با بیان چنین اظهاراتی به دامن زدن به یهودستیزی متهم کرده و از دولت آلمان درخواست کرده بودند که سفر آقای اردوغان را لغو کند.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه منتقد سرسخت اسرائیل است

برای آلمان، گناه تاریخی نازی‌ها در مورد هولوکاست به معنای آن است که حمایت از دولت اسرائیل غیرقابل مذاکره می باشد و این سنگ بنای اصلی سیاست خارجی برلین است.

هنگامی که در یک کنفرانس خبری در اوایل این هفته از صدراعظم شولتس در مورد اظهارات رئیس جمهور اردوغان سوال شد، او این سخنان را «پوچ» خواند.

هم اولاف شولتس و هم آنگلا مرکل، صدراعظم سابق آلمان بارها امنیت اسرائیل را «دلیل دولت» آلمان نامیده‌اند، اصطلاحی مبهم که رهبران آلمان برای بیان ایده حمایت تزلزل ناپذیر کشورشان از اسرائیل استفاده می‌کنند.

اما با تشدید حملات اسرائیل به غزه و افزایش تعداد کشته‌ها، این اصل تحت فشار قرار گرفته است.

پس از شوک اولیه حملات حماس، رسانه های وابسته به جریان اصلی در آلمان هم به طور فزاینده ای رنج ودرد مردم غزه را به تصویر می کشند که این مسئله به نارضایتی فزاینده از اقدامات اسرائیل منجر شده است.

آلمان با اعتراضاتی فزاینده در داخل کشور به دلیل حمایت سرسختانه از اسرائیل دست به گریبان است

در خیابان‌های آلمان خشم نسبت به اقدامات اسرائیل در حال افزایش است و از هفتم اکتبر به این سو، تظاهرات طرفداران فلسطینیان در بیشتر روزهای آخرهفته برگزار می‌شود.

آلمان دارای جوامع عربی بزرگی است که با مردم غزه پیوند دارند یا با آن‌ها همدردی می‌کنند. حمایت از فلسطینی‌ها به طور سنتی نمادی برای برخی از گروه های چپ آلمانی است.

بیم آن می‌رود که هر گونه اظهارنظر در مورد این جنگ از سوی رئیس جمهور ترکیه در جریان سفرش به آلمان به تنش‌ها در این کشور دامن بزند.

اما آلمان و ترکیه به یکدیگر نیاز دارند. آلمان، شریک تجاری مهمی برای ترکیه است. این کشور همچنین خانه بزرگ ترین جامعه ترک جهان و میدان نبرد انتخاباتی برای رئیس جمهور اردوغان است. او نزد برخی از آلمان‌های ترک تبار، محبوبیت دارد.

 

ترک‌ها در ماه مه به خیابان‌های برلین آمدند تا موفقیت رئیس‌جمهور اردوغان در انتخابات را جشن بگیرند

حدود سه میلیون نفر از مردم ترکیه در آلمان زندگی می‌کنند که نیمی از آن‌ها هنوز می‌توانند رای دهند. در ماه مه گذشته اکثر رای دهندگان ترک در آلمان که در انتخابات شرکت کردند به آقای اردوغان رای دادند.

در همین حال برلین برای کنترل مهاجرت از خاورمیانه به ترکیه نیاز دارد. صدراعظم شولتس به احیای توافقی امیدوار است که با ترکیه بر سر برگرداندن پناهجویان امضا کرده است. او همچنین خواستار حمایت بیشتر ترکیه از غرب در جنگ روسیه در اوکراین است.

امروز در پشت درهای بسته این موضوعات مورد بحث قرار خواهد گرفت. اما دولت آلمان در مورد آن چه که ممکن است رئیس جمهور ترکیه در انظار بگوید، نگران است.

در ماه مه و پس از انتخاب مجدد آقای اردوغان به ریاست جمهوری ترکیه، صدراعظم شولتس از او برای سفر به برلین دعوت کرد. آقای شولتس احتمالا اکنون آرزو می کند که کاش این کار را نمی کرد.