کیومرث پوراحمد از آن کارگردان‌هایی بود که اغلب مردم دست‌کم یکی از کارهایش را دیده بودند. اگر حتی اهل سینما هم نبودند، حتما در تلویزیون. برای نسلی که با محدودیتهای دسترسی به وسائل سرگرمی بزرگ شدند، قصه‌های مجید، داستان هوشنگ مرادی کرمانی به روایت پوراحمد، امید ساخت در سال‌هایی که امید متاعی کمیاب بود. پور احمد فیلم‌سازی بود حساس به مسائل جامعه. گرچه فیلم‌هایش سیاسی نبودند و کارهایش شعار سیاسی نمی‌دادند اما متوجه زندگی بود. شاید به خاطر همین مشخصه خبر خودکشی او که توسط دادستانی گیلان اعلام شده، بسیاری را شگفت زده کرده وباعث شد درباره ناامیدی صحبت کنند، در باره این که بر یک هنرمند با ویژگیهای او چه گذشته که به اینجا رسیده.
این برنامه ضمن ادای احترام به کیومرث پوراحمد، قصد دارد نگاهی داشته باشد به این ناامیدی مطرح شده و اثرش بر جامعه. اینکه حکومت با هنرمندان چه می کند و توقع جامعه از آنان، آنها را در چه موقعیت‌هایی قرار می‌دهد. ما از شیوه و دلیل درگذشت کیومرث پوراحمد زیاد نمی‌دانیم و تا زمانی که تحقیقات در این زمینه ادامه دارد، نمی‌توانیم قطعا در این باره چیزی بگوییم.