بسیار دردناک است وقتی که میشنویم کودکان بلوچستان آب در کوزه و تشنه لبان فقط بخاطر یک قطره آب آشامیدنی جانهای کوچک و عزیزشان را از دست میدهند. عکسهای این کودکان با صورتهای آفتاب سوخته و لبهای بی رنگ و سفید، قلب هر انسانی را به درد میآورد.
این فاجعه تلخ هر روز جریان دارد: از کودکان ۸ ساله و ۱۱ ساله که بار تامین آب خانواده را به دوش میکشند و بخاطر یک جرعه آب جانشان را از دست میدهند و تا غرق شدن کودکان ۵ و ۶ ساله در آب آنهم نه یکبار و دوبار، بلکه بصورت سیستماتیک و روزانه.
اگرچه این فاجعه را نمیشود مثل دیگر جنایات این حکومت به گردن مردم انداخت؛ اما نمایندگان حکومت با وقاحت تمام اینرا هم به گردن مردم و بی احتیاطی خانواده ها می اندازند!
دربرخی موارد نیز کودکان و جوانانی که هیچ امکان تفریحی ندارند، برای بازی به کنار هوتگ میروند ولی از آنجا که هیچ مسئولی در این کشور وجود ندارد که جان انسانها برایش ارزش داشته باشد و با تامین ساده ترین امکانات ایمنی این مشکل را برطرف کند، جان انسانها روزانه قربانی بی لیاقتی به اصطلاح مسئولینی میشود که دغدغه ای جز پرکردن جیبشان ندارند و اصلا ربطی به مملکت داری و اصول آن ندارند؛
شاید کمتر کسی باور کند که در قرن بیستکم و در عصر کبیر آگاهی و ارتباطات، آنهم در کشور غنی و ثروتمند ایران در استانی در کنار اقیانوس، اکثریت مردم در فقر مطلق برای شستن ظروف و لباس و برای یک جرعه آب آشامیدنی باید به رودخانه بروند و کودکان ۵ و ۶ ساله شان را در یک چشم بهم زدن از دست بدهند و بعد مادر ۳۵ ساله در آب بپرد و خودش نیز قربانی شود. مردم آنقدر تشنه هستند که مادری بخاطر ترکردن لب کودکش مجبور به تن فروشی شده و بعد خود را میکشد.
توجه کنید که ما از مجموعه اتفاقاتی در دوردست صحبت نمیکنیم، اشاره این گزارش به دست کم ۳۰ قربانی از میان کودکان و مردم بلوچستان آنهم تنها ظرف ۸ماه اخیر است.
در این گزارش، ما از همین دیروز شروع میکنیم:
روز پنج شنبه ۱۵ آبان ماه ۹۹، یک کودک ۹ ساله بلوچ به نام محمود اهل روستای نندو بازار بخش پلان شهرستان دشتیاری در هوتگ غرق شد و جان خود را از دست داد. این کودک در حال عبور از کنار هوتگ بوده که پای او سُر خورده و به داخل آب افتاده است.
بازهم در همین روزها، ۲۱ مهرماه ۹۹، یک کودک بلوچ به نام محمود رئیسی فرزند ذاکر اهل روستای یعقوب زهی از توابع بخش پلان شهرستان چابهار در آب هوتگ غرق شد و جان خود را از دست داد. محمود در حال بازی کردن در کنار گودال آب بوده که پایش سُر خورده و به داخل آب افتاد. با افتادن وی به داخل آب او غرق شده و جان خود را از دست داده که پس از ۲۰ دقیقه دایی او، وی را از آب خارج کرد.
۲۶ مهرماه ۹۹، یک کودک بلوچ در محدوده خور لوران شهرستان جاسک غرق شد و جان خود را از دست داد. این کودک به همراه خانواده ی خود برای تفریح به محدوده خور لوران رفته بوده و در یک غفلت کوتاه پایش سرخورد و در آب فرو رفته و غرق شد.
۲۱ شهریور ماه ۹۹، یک شهروند بلوچ به نام حمید جهادرو فرزند عبدالحکیم اهل روستای کرتی از توابع بخش لیردف شهرستان جاسک غرق شد. عبدالحکیم با دوستان خود برای تفریح و شنا در نزدیکی ساحل روستای کرتی رفته که بر اثر آن در دریا غرق شده و تاکنون جسد وی کشف نشده است.
۱۰ شهریور ماه ۹۹، یک زن و یک کودک ۱۱ ساله به نام مریم بلوچ زاده در رودخانه کاجو غرق شده و اجساد آنها پیدا نشد. زمانیکه زنان برای تهیه هیزم به کنار رودخانه رفته بودند یک کودک که در حال بازی کردن بود با ورود به آب غرق شده که با مشاهده آن یک زن ۳۵ ساله برای نجات وی خود را به داخل رودخانه می اندازد و او نیز دچار حادثه میشود و تاکنون اثری از اجساد آنها پیدا نشده است.
۸ شهریورماه ۹۹، یک کودک بلوچ به نام مبین جمشید زهی ۶ ساله فرزند احمد به همراه دوستانش برای تفریح و آبتنی رفته بود در رودخانه دامن شهرستان ایرانشهر غرق شد و جان خود را از دست داد.
۴ شهریور ماه ۹۹، یک شهروند بلوچ ۲۸ ساله اهل میناب که برای آبتنی به کانال آبیاری زمین های کشاورزی رفته بود، غرق شده و جان خود را از دست داد.
روز ۳ شهریور ماه ۹۹، یک کودک بلوچ به نام یسنا پادیان ۵ ساله فرزند لال محمد اهل روستای هدار پایین از توابع بخش مرکزی شهرستان راسک در رودخانه لاشار کاهی به دلیل فقدان شبکه آبرسانی در روستا، در رودخانه غرق شد و جان خود را از دست داد. یسنا به همراه خواهر و برادران خود به دلیل نبود آب شرب لوله کشی جهت شست و شوی ظروف و البسه به رودخانه می روند که بر اثر غفلت همراهان، او ناپدید می شود.
۱ شهریور ماه ۹۹، در پی طغیان رودخانه نایگون ۶ نفر از دو خانواده از اهالی روستای خیرآباد شهرستان ایرانشهر در مسیر راه نایگون به آهوران و در حال عبور با وانت پیکان قصد عبور از رودخانه را داشته که خودرو واژگون شده و سرنشینان آن غرق شده و جان خود را از دست دادند. غرق شدگان دو مادر ۲۵ و ۳۵ ساله و چهار کودک دو، سه و پنج ساله بوده اند که هویت یکی از کودکان یوسف فرزند عیسی محرز است.
ثبت ديدگاه