سده گذشته شاهد اعمال سیاست تک زبانی در کشور چند زبانگوی ایران بوده است. سیاستی بغایت تبعیض آلود که در آن تنها یکی از زبانهای کشور (زبان فارسی) رسمیت یافته و دیگر زبانهای موجود ( زبان ترکی، کردی، عربی، بلوچی و ….) از حیطه تدریس و تحصیل برای کودکان غیرفارس زبان دورنگهداشته شده است. این سیاست مملو از تبعیض زمانی بیشتر عمق می یابد که بدانیم که بر اساس اظهارات وزیر اسبق آموزش و پرورش ایران آقای حمیدرضا حاج بابایی “هفتاد درصد کودکان در تمامی مدارس ایران دوزبانه ( یعنی غیرفارس) هستند”. این سیاست به غایت غیرانسانی اولا در ضدیت کامل با کودک، در ضدیت با زبانهای غیرفارسی در ایران و در ضدیت با حقوق کودک یعنی ضدیت با کنوانسیون جهانی حقوق کودک است که تحصیل کودکان به زبان مادری یکی از ارکان است. کنوانسیونی که دولت ایران در اسفند سال 1372 آن را از تصویب مجلس شورای اسلامی گذرانده است.

21 فوریه، روز جهانی زبان مادری، تنها بدین جهت در مرکز توجه مجامع جهانی قرار نگرفته است که به اهمیت زبانها به مثابه میراث و ارمغان معجزه آسای تاریخ توجه و دقت شود. روز جهانی زبان مادری باز فقط بدین جهت مد نظر نبوده است که زبانهای موجود در جهان را نگهداری کنند. بلکه تاکید و دقت روز جهانی زبان مادری عمدا بر تدریس و تحصیل کودکان به زبان مادری آنهاست. اما دولت استبدادی و توتالیتر اسلامی ایران، و جریانات اولتراناسیونالیست مرکز (پان ایرانیستها، ملی گرایی فارس سالارانه در جبهه ملی و گرایش سلطنت) و همسو با دولت اسلامی در اپوزیسیون همچنان با حقوق اولیه کودک برای تحصیل به زبان مادریش در ایران کثیرالملله مخالفت میکنند.

هر روز که میگذرد، صفوف مبارزه برای حقوق زبانی در میان خلق های غیرفارس فشرده تر میشود و حتی بخشی از دمکرات های مرکز نیز بتدریج به صفوف این مبارزه فرهنگی می پیوندند و در راستای رسمی شدن زبانهای غیرفارسی در ایران و تحصیل کودکان به زبان مادریشان مبارزه میکنند. 21 فوریه، خود فریادی در راستای رسمیت بخشیدن به زبانها و تحصیل کودکان به زبان مادری آنهاست. و لذا ایران مولتی اتنیک و چند زبانه یکی از صحنه های جدال تمامیت خواهی، شونیسم و سیاست فاشیستی در ضدیت با زبانهای مادری از یکسو و مبارزه بی امان خلق ها و بویژه خلق ترک در راستای احیای زبان ترکی و بازگرداندن این زبان به موقعیت رسمی و دولتی در کل ایران و آذربایجان جنوبی است.

21 فوریه، روز جهانی زبان مادری، روزیست که ضمن گسترش مبارزه برای حقوق زبانی در میان ملت ما، در عین حال این روز روزیست که با گسترش مطالبات دمکراتیک خلق ترک، زبان ترکی را بسوی رسمیت بخشیدن در ایران پیش میبرد.

ما، در اتحاد دمکراتیک آذربایجان – بیرلیک، همواره در کنار مردم مان و هم پیمان با آنها همه جانبه و جانانه برای احقاق حقوق زبان در ایران هستیم و نه تنها در این مبارزهء بی امان در کنار خلق مان ایستاده ایم، بلکه با تمام توانمان و جلب توجه ارگانهای بین المللی و دولتهای دیگر در صدد فشار آوردن به دولت ارتجاعی جمهوری اسلامی برای به رسمیت شناختن زبانها غیرفارسی در ایران است.

 

اتحاد دمکراتیک آذربایجان – بیرلیک
2022/02/19